Μαρεώτις

(αιγυπτ. Maruyt). Αβαθής αλμυρή λίμνη (250 τ. χλμ.) της Αιγύπτου. Βρίσκεται στα ΝΔ της Αλεξάνδρειας και η ονομασία της προήλθε από τους Έλληνες της αρχαιότητας. Στις όχθες της βρισκόταν κατά την αρχαιότητα η πόλη Μαρέα, πρωτεύουσα του Ινάρω, ηγεμόνα της Αιγύπτου, ο οποίος έδιωξε (463 π.Χ.) τους Πέρσες από την Αίγυπτο αφού συμμάχησε με τους Αθηναίους. Η Μαρέα, την οποία οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν Μέρεν, άκμασε έως την εποχή της αραβικής κατάκτησης της Αιγύπτου. Κατά την εποχή του Στράβωνα, η επιφάνεια της λίμνης υπολογιζόταν στα 2,5-3 μ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και περιελάμβανε 8 μικρά νησιά, καθώς και λιμάνια, το μεγαλύτερο εκ των οποίων ονομαζόταν Λιμναίος. Η περιοχή γύρω από τη λίμνη ήταν ιδιαίτερα εύφορη και τα αμπέλια της παρήγαγαν τριών ειδών κρασιά, τον μαρεωτικό οίνο, τον ταινιωτικό και τον έρπητα. Ήταν συνδεδεμένη με τον Νείλο μέσω ενός συστήματος διωρύγων, αποξηράνθηκε για να χρησιμοποιηθεί ως καλλιεργήσιμη έκταση και στις αρχές του 19ου αι. ξαναπλημμύρισε από τους Άγγλους για στρατιωτικούς σκοπούς. Σήμερα χρησιμοποιείται για την άρδευση καλλιεργειών και για την παραγωγή αλατιού στις αλυκές της ευρύτερης περιοχής.